Omaha Beach was de geallieerde codenaam en thans ook de lokale naam voor een van de vijf (
Utah, Omaha,
Gold,
Juno en
Sword) landingszones voor de
Landing in Normandië op 6 juni 1944. Het strand is ongeveer vijf kilometer lang, van Sainte-Honorine tot Vierville-sur-Mer.
In het westelijk deel zou de Amerikaanse 29e Infanteriedivisie landen, en in het oostelijk deel de
1e Infanteriedivisie. Het belangrijkste doel was het veroveren van het gebied tussen
Port-en-Bessin en de rivier de
Vire, waarna zuidwaarts kon worden opgerukt in de richting van
Saint-Lô.
De
Duitsers hadden hun verdediging goed voorbereid. Overal onder de hoogwaterlijn lagen obstakels op het strand en sommige delen van het gebied, met name boven de hoogwaterlijn, waren voorzien van
landmijnen. Bovendien bood het langzaam afhellende strand een prima schootsveld voor de verdedigers die zich verschansten in bunkers boven op de ruim dertig meter hoge kliffen. Aanvankelijk werd het gebied verdedigd door een samenraapsel van uit
Polen en
Rusland afkomstige troepen, maar vlak voor de invasie werden ze vervangen door de
Duitse 352e Infanteriedivisie. Deze behoorde tot de best getrainde troepen in het gebied. Toch had Omaha Beach door de verkenningen weinig geheimen of verrassingen.
De landing op Omaha Beach leidde tot grote geallieerde verliezen. De inleidende bombardementen en beschietingen waren ontoereikend gezien de enorme omvang van de landing en hadden weinig schade aangericht. De ruwe zee verstoorde de organisatie van de landing doordat de meeste troepen op niet geplande locaties landden. Van de 29
Sherman A4-D4 DD, een drijvende tank, gingen er bij de landing 27 stuks verloren, waardoor de infanterie weinig vuursteun kreeg. De soldaten uit de
landingsvaartuigen moesten tot wel honderd meter door ondiep water waden om het strand te bereiken. Volgens het oorlogsdagboek van de 1ste divisie waren alle officieren en sergeanten van de divisie binnen tien minuten na het neerlaten van de landingskleppen gewond of dood. De divisie had geen leiding meer en reageerde nergens meer op.
Na een uur bevonden de mannen zich nog steeds op het strand, in dekking tegen hevig machinegeweervuur. Bij de tweede landingsgolf kwamen enkele troepen bij strandgedeelte
Dog White redelijk ongeschonden aan land. Met onder andere deze troepen wist brigadegeneraal
Norman Cota om 9.00 uur de eerste grote doorbraak door de Duitse linies van Omaha Beach te forceren en een strandopgang veilig te stellen. De verdediging werd die dag op verschillende plaatsen doorbroken en de overgebleven Duitsers trokken zich op 7 juni terug naar het achterland.
De Amerikanen telden uiteindelijk meer dan drieduizend doden en gewonden, waarvan tweeduizend in de eerste uren van de invasie. Onderzoek door BBC documentairemakers in 2007 gaf aan dat deze verliezen vermoedelijk veel hoger waren en dat in de eerste achttien uur van de invasie vierenhalf- tot vijfduizend man omkwamen en gewond raakten op Omaha Beach.
[1]
Tot de troepen die op Omaha Beach landden, behoorden de
schrijver Ernest Hemingway en de
fotograaf Robert Capa.
